دستگاه اورسات

دستگاه اورسات (آنالایزر گاز Orsat) جز از تجهیزات آزمایشگاهی است که برای تجزیه و تحلیل نمونه گاز (معمولاً گاز سوخت فسیلی) از نظر محتوای اکسیژن، مونوکسید کربن و دی اکسید کربن آن استفاده می شود. اگرچه Orsat تا حد زیادی با تکنیک های ابزاری جایگزین شده است، اما Orsat یک روش قابل اعتماد برای اندازه گیری باقی می ماند و استفاده از آن نسبتاً ساده است..
این دستگاه اساساً از یک بورت گاز کالیبره شده با پوشش آب تشکیل شده است که توسط لوله مویرگی شیشه ای به دو یا سه پیپت جذبی حاوی محلول های شیمیایی متصل شده است که گازهای مورد نیاز برای اندازه گیری را جذب می کند. برای ایمنی و قابلیت حمل، دستگاه معمولاً در یک جعبه چوبی قرار می گیرد.

اصل رفتار گاز و بخار در صنعت بسیار مهم است. تجزیه و تحلیل گازها را می توان با استفاده از دستگاه گاز اورسات به دست آورد.
تجزیه و تحلیل Orsat شامل تماس متوالی گاز با محلولی است که ترجیحاً یک یا چند ماده تشکیل دهنده را جذب می کند.
سودمندی دستگاه گاز اورسات کمک زیادی به توسعه علم و فناوری کرد. اصول حاکم بر عملکرد دستگاه اورسات در تجهیزات کنترل آلودگی اعمال شده است، دستگاه گاز در تشخیص گازهای سمی مضر برای سلامتی کمک می کند.
در حوزه علم و فناوری، دستگاه گاز اورسات در تعیین مقدار یا ترکیبی که مخلوطی از گازها را در جریان تغذیه می‌سازد، کمک می‌کند. همچنین به تجزیه و تحلیل غلظت یک جزء در نمونه گاز کمک می کند. دستگاه گاز Orsat باید با احتیاط جمع آوری شود زیرا در طبیعت شکننده است.

موراد جذب کننده دستگاه اورسات

هیدروکسید پتاسیم (پتاس سوزآور) پیروگالول قلیایی آمونیاک مس کلرید
پایه بورت گاز به یک بطری تراز کننده متصل می شود تا بتوان خوانش ها را با فشار ثابت انجام داد و گاز را به و از محیط جذب منتقل کرد. بورت حاوی آب کمی اسیدی شده با یک نشانگر شیمیایی (معمولاً متیل اورانژ)  است.

روش تحلیل دستگاه اورسات

با استفاده از یک آرایش لوله لاستیکی، گاز مورد تجزیه و تحلیل به داخل بورت کشیده شده و چندین بار شستشو داده می شود. به طور معمول، 100 میلی لیتر برای سهولت محاسبه برداشت می شود.

با استفاده از سوپاپ هایی که بورت های جذب را جدا می کنند، سطح گاز در بطری تراز و بورت تا نقطه صفر بورت تنظیم می شود.سپس گاز به بورت پتاس سوز آور منتقل می شود، حدود دو دقیقه باقی می ماند تا بماند و سپس خارج می شود و گاز باقیمانده از طریق ترتیبات دریچه ای جدا می شود.

این فرآیند برای اطمینان از جذب کامل تکرار می شود. پس از تسطیح مایع در بطری و بورت، حجم گاز باقیمانده در بورت نشان دهنده درصد دی اکسید کربن جذب شده است.
همین روش برای اکسیژن با استفاده از پیروگالول و مونوکسید کربن با استفاده از کلرید مس آمونیاکی تکرار می شود.